Ik open mijn ogen… en zie een televisie en in mijn hand ligt de afstandsbediening. Ik druk op een willekeurig knopje en ineens klinkt er uit de televisie een vrolijke begintune… Een zwerige stem kondigt aan… Heavennnnnn’s got talent!!! Ik ben benieuwd wat er zal komen… Wat is dit? Een spiritueel kanaal.. dat ik in mijn slaap kan kijken. Alle aardse programma’s in een goddelijk jasje gegoten? Mijn interesse is geprikkeld, zou een idee van mij kunnen zijn als ik last heb van gevoel voor humor. hahahaha
Een podium… en een theaterzaal…. Een desk met drie mensen en grote knoppen. Een presentator die een van de deelnemers staat te interviewen. “Ben je nerveus voor je optreden?” De kandidaat is vol zelfvertrouwen en zegt… nee hoor ik doe dit wel vaker. Dan is het zo ver…
De kandidaat mag het podium op. In de jury zitten: Budha, Moeder Theresa en Walt Disney. Wat ga je voor ons doen? De kandidaat staat nog zelfverzekerd en vertelt dat hij gaat laten zien hoe je spiritueel bent.
Nou.. zegt Budha… we zijn benieuwd. De kandidaat gaat er voor. Hele lappen tekst verlaten zijn mond over kennis die hij heeft opgedaan en over wat hij allemaal al kan in het leven. Midden in het verhaal drukt Walt Disney op de grote rode knop. De voorkant van de desk wordt verlicht en een hartje met een kruisje erdoor is zichtbaar. De kandidaat laat zich hier niet door van de wijs brengen en vervolgt zijn verhaal over hoe hij mensen helpt met zijn visie en over hoe mensen nog zo veel te leren hebben en hoe moe hij wordt van mensen die het maar niet willen snappen hoe het zit. Die de waarheid maar niet willen opdrinken.
Dan drukt Moeder Theresa bijna tegelijkertijd met Budha op de knop. Drie hartjes met een kruis zijn zichtbaar geworden. De regels van het concept stellen dat je dan niet verder zult gaan in het programma. De kandidaat kijkt verstoord… vol ongeloof naar de zaal. Ik was nog niet klaar… zegt hij. Hoe kunnen jullie dit niet willen horen? Walt Disney neemt als eerste het woord… Ik hoorde veel woorden. Je spreekt van alle kennis die je hebt opgedaan. Ik miste een onderdeel… Plezier in het leven. Dat raakte mij. Daarom vond ik dat je niet door mocht gaan.
Moeder Theresa neemt het woord. Ik hoorde eveneens veel woorden. En ik hoorde je over DE anderen. En daarbij voelde ik een oordeel. Het oordeel dat ze niet willen luisteren. Ze mogen niet zijn zoals ze zijn… Dat raakte mij. Daarom vond ik dat je niet door mocht gaan. Budha neemt als laatste het woord. Ik hoorde ook veel woorden. En ik hoorde je over DE waarheid. Je intenties zijn goed, maar ik mis het stukje acceptatie van anderen. Daarom vond ik dat je niet door mocht gaan. Bedankt voor je komst… De kandidaat loopt vol ongeloof het podium af. Duwt de presentator omver… Vol van boosheid.. woede… In het weglopen zijn nog flarden te horen …. wat denken ze wel, geen verstand van talent….
De volgende kandidaat staat al klaar… Een bescheiden uitziende vrouw… Ze neemt haar plekje in… Wat ga je voor ons doen hoort ook zij vragen. Ze zegt… ik ga hier zijn wie ik ben… Vervolgens staat ze daar…. minuten lang… stil te staan… ogen dicht. Een helder licht stijgt op uit haar hart en verlicht het hele podium. Als vanzelf is er muziek hoorbaar… zacht… vol warmte… vol emotie… vol puurheid. Als de vrouw haar ogen weer opent…. ziet ze… de juryleden zitten. Met een glimlach en liefdevolle blik. Geen hartje met streep te zien… Budha zegt… We zijn het er alle drie over eens… Jij bent door naar de volgende ronde. Waarom… omdat je het begrepen hebt… Je bent wie je bent… niet meer en niet minder. Je neemt je plek in maar op een bescheiden manier en anderen laat je zijn wie ze zijn, je spreekt er niet over. Dat was prachtig… Dank je wel. De vrouw straalt…. en verlaat het podium… ook zij loopt langs de presentator heen… een stralende lach op haar gezicht.
Ik wrijf in mijn ogen… heb ik dit nou allemaal gedroomd… of zat ik net tv te kijken… Als ik het licht aan doe… zie ik het lampje van de televisie aan staan… op standby. Hmmm…
